สายแพทช์ใยแก้วนำแสง-Aixton

สายแพทช์ใยแก้วนำแสง (หรือที่เรียกว่าตัวเชื่อมต่อใยแก้วนำแสง) หมายความว่าปลายทั้งสองของสายเคเบิลใยแก้วนำแสงติดตั้งปลั๊กตัวเชื่อมต่อเพื่อให้เกิดการเชื่อมต่อที่ใช้งานอยู่ของเส้นทางแสงปลายด้านหนึ่งมีปลั๊กเรียกว่าหางเปียสายแพทช์ไฟเบอร์ออปติก/สายเคเบิลคล้ายกับสายโคแอกเชียล ยกเว้นว่าไม่มีตัวป้องกันตาข่ายตรงกลางเป็นแกนกระจกสำหรับกระจายแสงในเส้นใยมัลติโหมด เส้นผ่านศูนย์กลางของแกนจะอยู่ที่ 50 ไมโครเมตรถึง 65 ไมโครเมตร ซึ่งเทียบเท่ากับความหนาของเส้นผมมนุษย์โดยประมาณแกนไฟเบอร์โหมดเดียวมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 8 μm ถึง 10 μmแกนกลางถูกล้อมรอบด้วยปลอกแก้วที่มีดัชนีการหักเหของแสงต่ำกว่าแกนกลางเพื่อให้ไฟเบอร์อยู่ภายในแกนด้านนอกเป็นเสื้อพลาสติกบางๆ เพื่อป้องกันซองจดหมาย
การจำแนกประเภทและภาพรวมของจัมเปอร์ไฟเบอร์ออปติกมีดังนี้
มีจัมเปอร์ใยแก้วนำแสงหลายชนิด (หรือที่เรียกว่าขั้วต่อใยแก้วนำแสง) นั่นคือขั้วต่อใยแก้วนำแสงที่เชื่อมต่อกับโมดูลออปติคัล และไม่สามารถใช้แทนกันได้โมดูล SFP เชื่อมต่อกับตัวเชื่อมต่อไฟเบอร์ออปติก LC ในขณะที่ GBIC เชื่อมต่อกับตัวเชื่อมต่อไฟเบอร์ออปติก SCต่อไปนี้เป็นคำอธิบายโดยละเอียดของตัวเชื่อมต่อไฟเบอร์ออปติกที่ใช้กันทั่วไปในวิศวกรรมเครือข่าย:
① FC จัมเปอร์ไฟเบอร์ออปติก: วิธีการเสริมแรงภายนอกคือปลอกโลหะ และวิธีการยึดคือข้อต่อโดยทั่วไปจะใช้ในด้าน ODF (ใช้มากที่สุดในกรอบการกระจาย)
②จัมเปอร์ใยแก้วนำแสงชนิด SC: ขั้วต่อที่เชื่อมต่อกับโมดูลออปติคัล GBIC เปลือกของมันเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า และวิธีการยึดเป็นแบบพิน-โบลต์แบบปลั๊กอิน ซึ่งไม่จำเป็นต้องหมุน(ส่วนใหญ่ใช้กับสวิตช์เราเตอร์)
จัมเปอร์ใยแก้วนำแสงชนิด ③ST: ใช้กันทั่วไปในกรอบการกระจายใยแก้วนำแสง เปลือกนอกเป็นทรงกลม และวิธีการยึดเป็นข้อต่อ(สำหรับการเชื่อมต่อแบบ 10Base-F โดยทั่วไปแล้วตัวเชื่อมต่อจะเป็นชนิด ST ซึ่งใช้กันทั่วไปในโครงกระจายไฟเบอร์)
④ จัมเปอร์ไฟเบอร์ออปติกชนิด LC: ตัวเชื่อมต่อที่เชื่อมต่อกับโมดูล SFP ซึ่งทำจากกลไกสลักแจ็คโมดูลาร์ (RJ) ที่ใช้งานง่าย(ใช้ทั่วไปโดยเราเตอร์) [1]