การสูญเสียการกระเจิงของไฟเบอร์

การสูญเสียการกระเจิงคือการสูญเสียที่เกิดจากการต่อพ่วงพลังงานแสงหรือรั่วออกจากแกนไฟเบอร์เนื่องจากความผันผวนระดับจุลภาคของความหนาแน่นของอะตอมในส่วนประกอบของวัสดุไฟเบอร์หรือข้อบกพร่องทางโครงสร้างของท่อนำคลื่นไฟเบอร์
การกระเจิงจากภายในคือการกระเจิงที่สำคัญที่สุดในการกระเจิงของวัสดุ และกำลังการสูญเสียจะเป็นเชิงเส้นตรงกับกำลังของโหมดการแพร่กระจายเนื่องจากความไม่สม่ำเสมอของอะตอมหรือโมเลกุลของวัสดุและโครงสร้างของวัสดุความไม่สม่ำเสมอในระดับจุลภาคของดัชนีการหักเหของแสงของวัสดุทำให้เกิดการกระเจิงของคลื่นแสงที่ส่องผ่านการกระจายแบบนี้มีอยู่ในวัสดุและไม่สามารถกำจัดได้เป็นขีดจำกัดการสูญเสียไฟเบอร์ที่ต่ำที่สุด และการกระเจิงแบบเรย์ลีจัดอยู่ในหมวดหมู่นี้การสูญเสียการกระเจิงของเรย์ลีนั้นแปรผกผันกับกำลังที่สี่ของความยาวคลื่นเมื่อทำงานที่ความยาวคลื่นยาว การสูญเสียใยแก้วนำแสงจะลดลงอย่างมาก
การกระเจิงภายในอีกประเภทหนึ่งเกิดจากการเติมที่ไม่สม่ำเสมอในการผลิตใยแก้วนำแสง เพื่อเปลี่ยนดัชนีหักเหของแก้ว จำเป็นต้องเติมออกไซด์บางชนิดการกระเจิงแบบนี้จะเกิดขึ้นเมื่อความเข้มข้นของออกไซด์ไม่สม่ำเสมอหรือผันผวน
การกระเจิงแบบไม่เชิงเส้นรวมถึงการกระเจิงของ Brillouin ที่ถูกกระตุ้นและการกระเจิงของรามานที่ถูกกระตุ้นภายใต้การทำงานของความหนาแน่นของพลังงานแสงที่แข็งแกร่งในตัวกลาง โฟตอนจะถูกสร้างขึ้นเมื่อโฟตอนชนกับโมเลกุลตัวกลางอย่างไม่ยืดหยุ่นเมื่อแสงถูกกระจายโดยอะคูสติกโฟนอนที่แพร่กระจาย จะเรียกว่าการกระเจิงของบริลลูอินเมื่อแสงถูกกระเจิงโดยการสั่นสะเทือนของโมเลกุล หรือเมื่อถูกกระเจิงโดยออปติคัลโฟนอน เรียกว่า การกระเจิงแบบรามานการกระเจิงแบบกระตุ้นทั้งสองประเภทมีกำลังเกณฑ์ที่เกิดขึ้นสูงกว่าค่านี้เท่านั้นในระบบสื่อสารด้วยแสงทั่วไป พลังงานแสงที่ป้อนเข้าสู่ใยแก้วนำแสงโดยทั่วไปจะต่ำ และโดยทั่วไปจะไม่เกิดการกระเจิงแบบไม่เชิงเส้น